|
آثار باستانی از بسیاری جهات دارای اهمیت و ارزش است. از یک سو بیانگر احوالات و آداب و سنن و قدمت و پیسینه است و از سوی دیگر آموزگاری است که با زبان بی زبانی درسهای فراموش نشدنی به انسان ها می دهد.از دیدگاه دیگر حفظ و مرمت آثار و ابنیه ی تاریخی سبب پیوندی خواهد شد که نسل های گذشته را با نسل امروز مرتبط می کند. در هر حال شهر جونقان نیز دارای آثار تاریخی دستی می باشد. از جمله سنگ نوشته ی سراب جونقان که بر فراز ارتفاعات جهانبین مشرف بر شهر جونقان در کناره یکی از مسیر های مربوط به جاده باستانی دزپارت بر روی صخره ای حکاکی گردیده و مربوط به زمان قاجاریه است. این سنگ نوشته در سال جلوس مظفر الدین شاه و در ماه فلکی میزان که برابلر با مهرماه است و در اواسط ماه شعبان نوشته شده و موضوع آن درباره ی بیماری وبا و شیوع آن در تمام میزدج است که در آن حال گروهی از خوانین از جونقان کوچ و در سراب سکنی گزیده اند. این سنگ نوشته با خطی بسیار زیبا و منظره های دلپذرز در دامنه ی کوه جهانبین و در کنار چشمه ی سراب خودنمایی می کند. از آثارتاریخ دیگر شهر جونقان قلعه ی سردار اسعد بختیاری از فاتحان مشروطه و تهران است که همچون نگین بر انگشتری شهر می درخشد. در نزدیکی شهر جونقان آثر بقایای جاده سنگفرش نردبانی(دزپارت ، اتابکی ، لینچ یا بختیاری) باقی مانده است که معرف هویت تجاری این شهر از قدیم تریم ازمنه بر سر راه تجاری فرهنگی و ارتباط دهنده نجد مرکزی ایران به جلگه بین النهرین سفلی می باشد. همچنین به واسطه ی کنترل آمد و شد در این جاده در نزدیکی این شهر ، در کنار محل تلاقی دو سر شاخه رودخانه کارون به نام های رودخانه ی کیار(کلار) و آب جونقان در ابتدای تنگ درکش ورکش آثار سنگی طاق سنگی در عرف محل خان اویی (کاروانسرای آبی) به چشم می خورد که بر اساس حفاری های باستان شناسی انجام شده ، قدمت آنها حد فاصل ادوار پیش از اسلام تا دوره ی اتابکان لر را پوشش می دهد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|