یه قصه میگم برات از جَوونی *** از روزای رفتۀ زند گونی از روزای بچگی و شیطونی *** از صفای مردم جونقونی اون روزا جمع میشدیم تو آغُلی *** آغُلی یه جایی بود تو تَنبَلی تَنبَلی یه تپه بود تو دِهِمون *** تو آغل بازی می کردیم اولی چشمِمون خیره می شد به مُلک ده *** وَردِزون و نِسِه و چشمه سالی با صفا بود دشت سبز جونقون *** خونه های سادۀ خشت و گلی بچه ها بازی می کردن تا غروب *** غروبا میرفتن چشمه دو قلی اون روزا لوله کشی تو ده نبود *** آب چشمه بود و ظرف بولونی کار مردم کشت و زرع ساده بود *** طی می شد زندگی ها به آسونی زمستون وقتی که کار تموم می شد *** فصل کرسی بود و دوره مهمونی گندم و آردُ واسه زمستونا *** می ریختن توی تاپو و همبونی وعده سرخرمنی بود مزد خَدوم *** مزد حمامی و بقال و چوپون و سلمونی روزای آفتابی تو زمستونا *** آش می پختن دور هم تو ایوونی همه بی ریا و با وفا بودن *** تو دلا صفا بود و مهربونی تو بهار هوا یه کمی گرم می شد *** جمع می شد بازار دوره مهمونی شخم و تخم بهاره شروع می شد *** با یه جفت گاو و یه خیش و گورونی غرق آب و گل می شد شالیزارا *** می کاشتن تخم برنج ایرونی بچه ها بعد از کلاس و مدرسه *** میرفتن به دشت و مَرغ علف چینی علفا آذوقه حیوونا بود *** خشک می شد رو پشت بونِ دالونی تابستون بچه ها بیکار نبودن *** می رفتن تو خرمنا خرمن کوبی فصل پاییز مدرسه شروع می شد *** بخاری نفتی بود و یه کلاس آبچکونی کفش لاستیکی تو پامون برق میزد *** پیرَنامون کتونی و کیفامون دوخته گونی مشق و انشا و حساب و هندسه *** می نوشتیم جلوی چراغ طوری هرکی درسخون نمی شد کتک می خورد *** با یه چوبِ تَرِ بیدِِ نورونی اون روزا چه روزای قشنگی بود *** دنیای موندنی و روزگار رفتنی ! رسم دنیا همینه با همۀ خوب و بدش *** آدَما رفتنی و خاطره هاشون موندنی! یاد اون روزا دلا تنگ می کُنه *** چی می شه کرد با این دنیای دنی ؟