ای جونقان؛ ای سرزمین پاک خورشید *** ای کز فراز قله ات دنیا توان دید ای شهر پر از لاله و مهد تمدن *** ای دشتهایت پر ز محصولات گلبن در چهارمحال و بختیاری جای داری *** بهتر ز کل شهرهای بخش لاری(1) هر قسمتی از خاک تو گویای رازی ست *** هر تپه و هر کوه تو مطرب به سازی ست در چشمه صالح آب آن نوشین و شیرین *** مانده به یادگار؛ از اجداد دیرین باشد مثال استواری سالداران *** مهد دلیری بوده اندر روزگاران در تنگ درکش ورکش این شهر زیبا *** فصل بهاران چون شود؛ آنجاست غوغا آن طاقهای سنگی و معماری بکر *** افشا کند فرهنگ ناب و تیزی فکر هر لر که آمد شهر ما ترکی زبان شد *** ترکی؛ زبان از بهر اولاد امان شد ما گر کنار مرزهای غرب بودیم *** اعراب را ترک مسلم می نمودیم باکی نداریم ار که دنیا یار مانیست *** از بهر کار او تملق کار ما نیست مشروطه خواهی پیشه کردیم و بدیدند *** مردان اینجا داد مظلومان رسیدند
1: بخش لار: از محال چهارگانه ی چهارمحال: لار/کبار/ میزدج/ گندمان
اینجا دیار رادمردان است ایران! *** این جونقان فرزند توست مهد دلیران ای جونقان! خوش باش و خوش زی تا توانی *** بهرت سروده شعر: جهانگیر زمانی